Radziechów

Kościół p.w. Nawiedzenia NMP

„Wieś Marcina" —jak można by przetłumaczyć łacińską nazwę Radziechowa, występującą w 1305 r., Martini Villa — leży w północno-zachodniej części powiatu, w odległości około 3 km od autostrady. Jego zabytkowy kościół jest jednym z później wzmiankowanych w powiecie (1400 r.), ale i ten nie dotrwał do naszych czasów; formy stylowe tego zabytku bowiem są późnogotyckie i każą datować jego powstanie na koniec XV w., a nawet raczej na początek XVI w.
Z tego czasu pochodzi zasadniczy układ przestrzenny budowli, składającej się z prostej nawy i trzema bokami ośmioboku zamkniętego, jednoprzęsłowego prezbiterium, nakrytego sklepieniem krzyżowo-żebrowym (profil żeber o dwu wklęskach, zworniki tarczowe). Budowlę tę oświetlają ostrołuczne okna. Zachodnia wieża dzięki wydatnym podziałom poziomym wydaje się być nieco późniejsza, choć jej okienka o późnogotyckich formach i portal w południowej ścianie są podobne do znajdujących się w północnej ścianie nawy. (Szczyt wieży odnawiano w 1915 r.) Dobrymi przykładami rzeźby architektonicznej okresu późnego gotyku są: portal z prezbiterium do zakrystii, którego ościeża i nadproże stanowią przecinające się laskowania, oraz portal w elewacji południowej. Z czasów późnego renesansu, z pierwszej połowy XVII w., pochodzi jedyne w powiecie (a i na terenie województwa nieczęste) sklepienie nawy, którego kolebkę zdobi dekoracja pasów (wykonanych w tynku), układających się w motywy ornamentu okuciowego.
Uzupełnieniem renesansowego wyposażenia kościoła jest kamienna chrzcielnica z datą 1566, której czarę zdobi bardzo kształtne liternictwo napisu, wystawiona na zewnątrz kościoła uległa pewnemu zniszczeniu. Wśród licznych nagrobków renesansowych (w tym dwu dziecinnych z 1623 i 1626 r.) i wczesnobarokowych wyróżnić trzeba wyjątkowy w swej bogatej dekoracji: z początku XVIII w., w obramieniu suchych liści akantu i dekoracją różnorakich broni (panoplia) w zwieńczeniu, oraz pochodzący z trzydziestych lat XVIII w., którego owalne tablice inskrypcyjne obramiają rozmaite ornamenty z zespołu wzorów regencyjnych i zdobią dwie rzeźby postaci kobiecych, personifikujących cnoty (niestety, zamalowane napisy nie pozwalają odczytać ani nazwisk, ani dat powstania).
Rozmaitość ornamentyki renesansowej i barokowej zabytków kościoła w Radziechowie uzupełnia ołtarz z około połowy XVII w., zdobiony ornamentem chrząstkowym i małżowinowym. A przykładem dekoracji ze znacznie późniejszej — secesyjnej — epoki jest oryginalna lampa zawieszona w prezbiterium.
Renowację kościoła przeprowadzono w 1856 r., a ostatnio w 1959 r.

• Tekst pochodzi z książki "Złotoryja, Chojnów, Świerzawa" - Bożena Steinborn, Stanisław Kozak - Wrocław 1971

Ostatni remont kościoła i wieży przeprowadzono w 2010 roku. Wymieniono wówczas dachówkę, odnowiono elewację i pomalowaną ją oraz wykonano odwodnienie.

W latach 1856 - 61 właścicielem Radziechowskiego majątku jest niejaki Schlick, po nim w latach 1866 - 72 występuje Richard Brüstlein. Od 1905 roku właścicielem jest Erik Ernst Schwabach, który występuje także w latach 1921 - 30. Napisał m.in. książkę pt. "Dzieje pewnej nocy". Jego żona miała na imię Chartlotte i wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Mieli syna, ale o nim nie ma żadnych informacji.

Opis w opracowaniu Hansa Lutscha

• Grabstein mit Minuskel-Inschrift von 1517 (?) verkommen.
• Grabsteine mit den Figuren der Verstorbenen für:
  1/2 zwei Kinder von 1616 und 1623.
  3) Cordula Margareta geborene Gräfin von Pless + 1664, zweite Gemahlin Hans Christoph von Brauns, Erbherrnn auf Märzdorf.
  4) dieses selbst, + 1684
• Mehrere Denkmäler in Barockformen.

Płyta nagrobna Ursuli Sabiny von Nimptsch † 1623

Płyta nagrobna Ursuli Sabiny von Nimptsch, zmarłej 8 sierpnia 1623 roku, po przeżyciu 26 tygodni i dwóch dni, córki Konrada von Nimptsch.

Ad: 1623 den 8. August: ist im Herren Sehlige vorschiden Jungfraw Ursula Sabina geborne Nimptschin des Edelen und Bestrangen H. Conrad von Nimptsch und Falckenhain H: damsdorf Einiges töchterlein ihres Alters 26 wo: 2 tage.

• Odczytanie inskrypcji własne.

Epitafium ku czci URSZULI SABINY v. NIMPTSCH, styl manieryzm ok.1623r. autor – śląski, wymiary 89 x 60, piaskowiec, płaskorzeźba, ryt przedstawia postać zmarłego dziecka, wmurowana w filar, kształt prostokąta stojącego o dość przysadzistych proporcjach. Powierzchnia płyty lekko zagłębiona z wyjątkiem prostego obramienia pasowego, na którym ryta inskrypcja, pełniąca rolę bordiury. W polu płyty ustawiona w konwencjonalnej pozie postać zmarłej. Przedstawiona frontalnie z rękami zgiętymi w łokciach i dłońmi złożonymi na brzuchu, przyciska do piersi bukiet kwiatów, buzia okrągła pełna z odstającymi uszami i małymi pełnymi ustami. Włosy zebrane do tyłu z czepkiem na czubku głowy. Dziewczynka ubrana jest w bogaty strój, złożony z wierzchniego rozpinanego do ziemi kaftana z rozciętymi rękawami zwisającymi po obu stronach postaci. Dół kaftana szeroki urozmaicony prostymi schematycznie przedstawionymi fałdami z wywiniętymi przy rozcięciu brzegami. Pod kaftanem cienka szata z długimi wąskimi rękawami u dołu mocno pofałdowana załamującymi się pod kątem ostrymi fałdami, wystaje spod kaftana. Na szyi i rękawach dziewczynki ozdoby z korali. Postać przedstawiona jest na tle arkady wspartej na filarach o wolutowych głowicach. Łuk arkadowy utworzony ze stylizowanych elementów roślinnych w narożach płyty zdobione labrami herby Nimptsch, Braun, Sommerfeld, Czettritz. Rzeźba db. klasy, twarz o zindywidualizowanych rysach, bogactwo i dbałość o szczegół, inskrypcja nieczytelna.

• Opis z kartoteki Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Legnicy

Płyta nagrobna Elisabeth von Nimptsch † 1626

Płyta nagrobna Elisabeth von Nimptsch, zmarłej 6 sierpnia 1626 roku, po przeżyciu 35 tygodni, 2 dni i 6 godzin, córki Konrada von Nimptsch.

ANNO 1626 DEN 6 AUGUST: DES MORGENS ZWISCHEN 6 UND 10 DER HABEN UHR IST IN GOT SELIG VORSCHIEDEN DES EDLEN GESTRENGEN KUNRAD VON NIEMPTSCH GELIEBES TÖCHTERLEIN ELISABETH IHRES ALTERS 35 WOCH: 2 TAGE UND 6 ST. UND EN DEM GOT GNADE.

• Odczytanie inskrypcji własne.

Czas ok. 1626, wymiary 89 x 56, hist. epitafium ku czci Elżbiety v. Nimptsch † 1626.
Płyta nagrobna z przedstawieniem stojącej postaci zmarłego dziecka, wmurowana w filar. W konwencjonalnej pozie postać zmarłej z rękami zgiętymi w łokciach i dłońmi złożonymi na brzuchu przyciskąjacymi do piersi bukiet polnych kwiatow, buzia okrągła pełna z wąskimi ustami otoczona krótkimi włosami. Dziewczynka ubrana w długi kaftan z rozciętymi rękawami zwisającymi po obu stronach postaci, kaftan opada swobodnie, łagodnie się fałduje i sięga aż do stóp postaci wystających spod niego. Pod kaftanem cienka szata z długimi wąskimi rękawami i wykładanym kołnierzem u dołu kaftana, brzegi zapięte odwinięte ukazują wyłogi. Nad głową dziecka pozioma owalna płycina ujęta w ornament kartuszowy na niej ryty napis majuskrypowy CHRISTUS IST MEIN (...)(..) STERBEN IST MEIN /GEWIN ZUM (...) przy głowie i przy nogach postaci zdobione herby Nimptsch, Braun, Sommerfeld, Czettritz. Inskrypcja nieczytekna

• Opis z kartoteki Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Legnicy

Płyta nagrobna Corduli Margarety von Braun † 1664

Ojczyste herby na płycie nagrobnej

Macierzyste herby na płycie nagrobnej

Płyta nagrobna Corduli Margarety von Braun zd. Gr. von Pless, zmarłej w wieku 38 lat 15 sierpnia 1664 roku, drugiej żony Johanna Christopha von Braun z Radziechowa.

• Odczytanie inskrypcji własne.

Styl - wczesny barok, czas 1664, autor ? śląski
Wymiary ? 227 x 100 materiał - piaskowiec, płaskorzeźba ryt
Hist. - epitafium ku czci Korduli Małgorzaty hrabiny v. Pless († 1664)
Płyta nagrobna w kształcie prostokąta stojącego wmurowana w filar tęczowy z przedstawieniem stojącej postaci zmarłej. Dolna część płyty ? tab. Inskrypcyjna pełni rolę cokołu ma kształt wąskiego prostokąta leżącego o zaokrąglonych bokach otacza ją wieniec z liści i owoców laurowych w jej lekko wypukłym polu krótka ryta inskrypcja. Na tablicy inskryp. ustawiona pełno łukowa arkada obramiona szerokim pasem, w którym przedstawienia heraldyczne, w polach arkady dekoracyjne rozety. Herby po lewej stronie arkady; BLUCHER, PLESSEN, GUHLEN, BARKENTIN, Herby po prawej: BAHREN, STRALEN, PANZEN, BULOW.
Na tle arkady przedstawiona płaskorzeźba postaci kobiety zwrócona lekko w prawo, ustawiona w 3/4 do widza, twarz pełna, pulchna o zindywidualizowanych rysach, okolona jest opadającymi w lokach na ramiona, o gładkimi na czubku głowy włosami przykrytymi potylicy płaskim czepkiem, suknia strojna z szerokim dekoltem odsłaniającym ramiona i górną część piersi o dopasowanym staniku i przedłużonym stanie z przodu wcinającym się długim trójkątnym klinem w szeroką mocno fałdowaną spódnicę, rękawy bufiaste, mocno pofałdowane przewiązane wstążeczkami zakrywają ręce do łokci. Na szyi i rękawach kobiety korale, ręce postaci lekko ugięte w łokciach i swobodnie opuszczone wzdłuż ciała. W lewej trzyma małą książeczkę, w prawej o lekko ugiętym nadgarstku ? kulisty przedmiot (jabłko).

• Opis z kartoteki Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Legnicy

Płyta nagrobna Hansa Christofa von Braun † 1684

Płyta nagrobna Hansa Christofa von Braun z Radziechowa i Solnik, zmarłego w 1684 roku, przeżywszy 68 lat, męża Corduli Margarety zd. von Pless. Po jego śmierci spadkobiercami majątku zostali synowie jego brata Joachima Friedricha z Twardocic, Christoph Friedrich, Ernst Konrad oraz Karl Ferdinand.

Płyta nagrobna nr 4 Styl ? wczesny barok, czas ? 1684, autor ? śląski, wymiary – 190 x 105, materiał ? piaskowiec, płaskorzeźba, ryt, polichromia
Hist: epitafium ku czci Hansa Christopha v. Braun († 1684)
Płyta nagrobna przedstawia stojącą postać. Wmurowana w filar tęczowy, kształt smukłego prostokąta stojącego. Powierzchnia płyty płaska, lekko zagłębiona z wyjątkiem wąskiego prostego pasa obramiającego, na którym ryta inskrypcja. Obramienie wraz z inskrypcją tworzy rodzaj ozdobnej bordiury. Powierzchnia płyty pokryta płaskorzeźbionym i polichromowym ornamentem o motywach roślinnych, przywodzącym na myśl wzory dywanów. Na jej tle ustawiona postać męska, nie mieszcząca się w ramach kompozycji i jakby wychodząca z płyty (głowa, stopy, lewy łokieć i prawa dłoń zasłaniająca fragmenty obramowania). Ciało mężczyzny przedstawione jest w lekkim skręcie, od pasa w dół ustawione frontalnie, wyżej zwrócone lekko w prawo w 3/4 do widza. Zmarły z pełną obrzmiałą twarzą o zindywidualizowanych rysach ( cienki wąs o zawiniętych ku górze końcach, wygięte ku dołowi kąciki ust, krótki nos, zmarszczone czoło, otwarte oczy) otoczoną bujnymi opadającymi w lokach na ramiona włosami. Odziany jest w zbroję maksymiliańską z wypuszczonym na napierśnik koronkowym żabotem. Mężczyzna stoi w rozkroku z wyprostowanymi nogami. Ręce zwrócone w prawo, ugięte w łokciach. Prawa odchylona od ciała. Przytrzymuje opartą na wolutowej konsoli przyłbicę, lewa oparta o biodro z dłonią zaciśniętą na trzonku buzdyganu (?) w lewym górnym narożniku płyty nad przyłbica zdobioną strusimi piórami - płaskorzeźbione przedstawienie krucyfiksu, ku któremu zwraca się zmarły, w pozostałych narożach zdobione labrami herby: (niezidentyfikowany), CZETTRITZ, FALKENHAYN, (?). Główny herb BRAUN ? umieszczony na licu konsoli pod przyłbicą. Rzeźba db klasy, twarz o zindywidualizowanych rysach, bogactwo i dbałość o szczegół. Inskrypcja ryta 1684 allhier ruhet (Herr) (Hoch) wohl Edel (..) Hans Christof v. Braun Erb h. Stan db. słabo czytelna inskrypcja, starta polichromia

• Opis z kartoteki Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Legnicy

Epitafium Niclasa Gottfrieda von Diebitsch i jego żony Sophii Elisabeth † 1737 oraz 1741

Epitafium ku czci Niclasa Gottfrieda von Diebitsch, urodzonego 27 maja 1667 roku w Naratowie, a zmarłego 18 maja 1737 roku po przeżyciu 70 lat oraz jego żony Sophii Elisabeth zd. Braun, urodzonej 21 listopada 1673 roku, a zmarłej 21 maja 1741 roku po przeżyciu 67 lat, 6 miesięcy i 3 dni.

• Odczytanie inskrypcji własne.

W wolnym tłumaczeniu:
Tutaj leżą szczątki wysoko urodzonego pana Niclasa Gottfrieda barona von Diebitsch na Radziechowie, pochodzącego bez zarzutu od przodków. Urodzony 27 maja 1667 roku w Naratowie. Jego życie uległo szczęśliwej zmianie dzięki żonie. Został deputowanym księstwa świdnicko-jaworskiego. Następnie był asesorem. Umarł w boskiej chwale 18 maja 1737 roku w wieku 70 lat osiągając koronę wieczności.

W Bogu spoczywa wysoko urodzona pani Sophia Elisabeth von Braun, która trafiła na świat 21 listopada 1673 roku. Wyszła za mąż w 1690 roku. Urodziła 4 synów i cztery córki, z tych dzieci zmarło 2 synów oraz 2 córki. Sophia zmarła 21 maja 1741 roku a jej doczesne szczątki leżą w krypcie ewangelickiego kościoła w Ścinawie. Przeżyła w niepokoju tego świata 67 lat, 6 miesięcy i 3 dni.

Epitafium ? styl ? barok, czas - 1737, autor ? śląski , wymiary 270 x 175, Hist. Epitafium ku czci małżonków Niklasa Gottfrieda i Sophii Elisabeth v. Diebitsch († 1737, † 1741), materiał piaskowiec, płaskorzeźba, rzeźba, ryt, polichromia.
Rozbudowane architektonicznie epitafium wmurowane w ścianie prezbiterium. Część cokołowa na rzucie przypominającym kształtem litery C. W centrum cokołu owalne pole w kartuszowo-rollwerkowym obramieniu, w którym ryty napis Gott mache Gryde Frey/ Von Diesem Anruh Leben/ Und hat nach Glaubens Treu/ Die Himmels Ruh gegeben. Część boczna cokołu ustawiona ukośne w formie potężnych zawiniętych esowato wolut pełniące rolę konsol, na których ustawione są figury flankujące tablicę inskrypcyjną. Na ścianach czołowych konsol płaskorzeźbiony ornament roślinny cęgowy i kampanule. Główna część epitafium oddzielona gzymsem, stanowi ją, prawie kwadratowa tab. inskrypcyjna zwieńczona złamanym profilowanym gzymsem wybrzuszonym ku górze z muszkowym zwornikiem w kluczu. Tablica dwudzielna, jej części otoczone cienką fantazyjną wicią, w narożach płyty pod gzymsem wspierające go wolutowe konsole, po bokach płyty stoją dwie pełne rzeżby przedstawiające postacie kobiece (z ptakiem i sercem św. Teresę z Avila) oraz niezidentyfikowaną św. (z wężem? i nierozpoznanym przedmiotem). Zwieńczenie epitafium stanowi ukoronowany kartusz herbowy z wywiniętymi rollwerkowymi krawędziami. W nim połączone herby Diebitsch i Braun. Po bokach zwieńczenie dwa płomieniste wazony (pat-a-fen) a nad wybrzuszeniami gzymsu pasy kratki regencyjnej. Inskrypcja - lewa strona tab.. stan bardzo dobry, starta polichromia, drobne odbicia, nieco zatarta inskrypcja i kontury elementów konstrukcyjnych. Rzeźba św. Teresy z Avila ? styl ? barok, czas 1740, autor ? śląski, wymiary 76 x 30. Wolno stojąca rzeźba stanowiąca fragment epitafium. Jej podstawę stanowi niska wieloboczna płyta ustawiona na części cokołowej epitafium. Rzeźba flankuje z lewej strony tablicę, inskrypcja przedstawia stojącą postać kobiecą. Kobieta stoi w lekkim kontrapoście z głową lekko pochyloną w stronę lewego ramienia. Obie ręce silnie ugięte w łokciach; prawa - lekko odsunięta od ciała podtrzymuje opartego o biodro zwróconego w prawo gołębia, lewa - przyciska do piersi gorejące serce. Atrybuty te pozwalają poznać w kobiecie św. Teresę z Avila. Odziana jest w długą luźną, obfitą, fałdzistą szatę wierzchnią, okrywającą głowę i plecy u góry, a całą postać od pasa w dół, pod spodem nosi cienką suknię z długimi rękawami zawiniętymi do łokci, ozdobioną prostymi lamówkami. Spod pofałdowanego płaszcza widać fragmenty bosych stóp. Na niektórych elementach rzeźby zachowały się fragmenty polichromii/ złote lamówki i gołąb, czerwone serce/ Rzeźba św. ? prawa strona. Styl - barok, czas ? ok.1740, autor – śląski, wymiary – 76 x 30. Wolno stojąca rzeźba, pełna, stanowiąca fragment epitafium. Jej podstawę stanowi niska kwadratowa płyta o ściętych narożach, ustawiona na części cokołowej epitafium. Rzeźba flankuje z prawej strony, tablice inskryp. Przedstawia ustawioną frontalnie stojącą w kontrapoście postać kobiecą / prawa noga obciążona, lewa lekko ugięta w kolanie/ Głowa kobiety zwrócona lekko w prawo i pochylona nieznacznie na prawe ramię. Ręce lekko ugięte w łokciach i wysunięte w przód, wokół lewej oplótł się wąż, którego głowa sięga ramienia kobiety. Palce prawej dłoni zaciśnięte na nieznanym niewielkim przedmiocie. Święta jest młodą, piękną kobietą ubraną w cienką drobno pofałdowana suknię z owalnym dekoltem przepasaną w pasie/ zgrupowane na brzuchu drobne fałdy/ i dekorowana złotymi lamówkami. Suknia spływa aż do ziemi odsłaniając prawą nogę do wysokości łydki. Na suknię zarzucony jest obfity rozwiany płaszcz z ciężkimi, mięsistymi fałdami, okrywający ramiona i ręce do łokci. Prawa poła płaszcza rozwiana, odchylona w prawo, spod szat wystają bose stopy. Okrągłą twarz św. okalają długie włosy, zebrane wokół niej w wieniec i opadające po bokach ramion. Na powierzchni rzeźby widoczne ślady polichr./ złote lamówki i pasek sukni oraz wąż, zielonkawy strój/ Stan db.

• Opis z kartoteki Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Legnicy

Epitafium Rudolfa Conrada von Diebitsch und Narthau † 1732

Ojczyste herby na epitafium

Macierzyste herby na epitafium

Epitafium ku czci Rudolfa Conrada von Diebitsch und Narthaui, urodzonego 15 grudnia 1698 roku w Szymocinie, syna Niclasa Gottfrida von Diebitsch und Narthau oraz Sophii Elisabeth zd. von Braun, zmarłego 24 sierpnia 1732 roku, który przeżył 33 lata i 8 miesięcy.

• Odczytanie inskrypcji własne.

W wolnym tłumaczeniu:
Pamięć o sławie i honorze
Wysoko i szlachetnie urodzony Rudolf Conrad, baron von Diebitsch und Narthau.
Do pana kapitana przy Lockstedyjskim pułku: który 15 grudnia 1698 roku w Szymocinie urodzony, lecz wg badań nie tutaj, ani urodzony ani tym bardziej pochowany jako zmarły i opłakiwany, jak twierdzą w głębokim ukłonie, boleśnie zafrasowani rodzice: wysoko i szlachetnie urodzony pan Niclas Gottfried von Diebitsch und Narthau, pan na Radziechowie i innych wsiach oraz wysoko i szlachetnie urodzona Sophia Elisabeth zd. von Braun, żona barona von Diebitsch und Narthau, tysiącami łez oraz krwawiącym smutkiem, gorzką stratą, serdecznie kochanego syna opłakiwała.
Zaangażowanie i szlachetny wysiłek od 16 roku swego życia do 34 lat, w kolejnych jednostkach, pozwoliło mu dojść do największej chwały. Znał wiele języków, które były dla niego nie tylko szkołą ale także wielką przyjemnością. Posłuszeństwo Bogu i cesarzowi wyniósł z domu, a nadto dążenie do chwały, przy czym był radosny i miły dla rodziców. Niezrażony kłopotami, w niebezpieczeństwie nieustraszony, wszędzie szczęśliwy. Ale niestety - gorzkie fatum w wodzie.
24 sierpnia 1732 roku był pomiędzy Messyną a St. Salvator. Za przyczyną stojącego tam statku, jego życiowy okręt został zatopiony. Głębia morza jest dla niego drogą do nieba. Przy St. Salvator lezy jego ciało ale nie jego pogrzebana sława. Jego życie zakończyło się po 33 latach i 8 miesiącach ale nie pamięć, gdyż tak jak nazwa Diebitsch, pozostanie do końca świata.

Epitafium ? ( z herbami) styl ? późny barok, czas ? lata 30- XVIII w.
Autor- śląski, wymiary 330 x 220 cm, materiał piaskowiec, płaskorzeźba, ryt, polichromia
Hist. Epitafium ku czci: Rudolfa Konrada v. Diebitsch († 1732)
Epitafium inskrypcyjne dekorowane płaskorzeźbionymi elementami ornamentalnymi panopliowymi i heraldycznymi wmurowane w ścianę wewnątrz nawy, kompozycja dymetr. Dośrodkowa 3 kond. Dolna cześć płyty pełni cokół, jej prosty kształt urozmaicają łukowato wcięte krawędzie boczne. Cokół wieńczy wałkowaty gzyms opleciony wstęgą. Na ścianie czołowej cokołu panoplia z gzymsu, zwiesza się oblamowana złotem materia przyjmująca formę lambrekinu, zdobiona trzema chwostami przesłaniająca częściowo motywy panopliowe. Główną część epitafium stanowi prostokątna płyta zdobiona uchami ornamentalnymi (wić schnącego akantu przepleciona z ornamentem wstęgowo-cęgowym) w polu płyty owalna tablica inskrypcyjna ograniczona płaskim obramieniem pasowym z drobnymi motywami roślinnymi w narożach, płyty zdobione labrami, herby Diebitsch, Braun, Frankenhayn, (?), Nimptsch. Stan zach. db., nieco zatarte inskrypcje.
Płytę epitafium zamyka profilowany gzyms, na którym trójkątne zwieńczenie, utworzone z elementów uzbrojenia, w jego centrum rozłożona cienka pofałdowana materia, na której wyobrażona górna część zbroi z kapeluszem typu bicorne, w otoczeniu trąb bojowych i buzdyganów. Elementy epitafium pokryte polichromią / złożenia fragmentów ornamentu, barwy heraldyczne herbów, czarne litery inskrypcji, brązowa zbroja w zwieńczeniu.

• Opis z kartoteki Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Legnicy

Epitafium Friedricha Maximiliana von Diebitsch † 1734

Ojczyste herby na epitafium

Macierzyste herby na epitafium

Epitafium ku czci Friedricha Maximiliana von Diebitsch urodzonego w Legnicy 4 grudnia 1709 roku, a zmarłego 6 kwietnia 1734 roku po przeżyciu 25 lat.

• Odczytanie inskrypcji własne.

Epitafium ( z armatami)
Styl - późny barok, czas ok. poł XVIII w., autor - śląski, wym. 330 x 190
Mat. piaskowiec, płaskorzeźba, ryt, polichromia
Hist. - epitafium ku czci Friedricha Maksymiliana v. Debitsch († 1734)
Epitafium inskrypcyjne dekorowane płaskorzeźbami, elementami ornamentalnymi ponopliowymi i heraldycznymi. W murowane w ścianę wewnętrzną nawy, kompozycja symetryczna, dośrodkowa 3 - kond. Dolna część płyty pełni funkcję cokołu. Ustawiona jest na schodkowym podwyższeniu. Wąska w kształcie leżącego prostokąta, wypełniona bogatym ornamentem roślinnym, otaczającym prostokątną płycinę o wypukłych krótszych bokach. W płycinie ryta inskrypcja całkowicie nieczytelna. Boki części cokołowej ujęte w spływy utworzone z załamanej i wolutowo zawiniętej wstęgi. Cokół oddzielony od gł. części epitafium za pomocą wydatnego gzymsu, w części środkowej prostokątna płyta z owalną, gładką, lekko wypukłą tablicą inskrypcyjną. W obramowaniu z karbowanej wstęgi, której brzegi wywinięte, przechodzące w formy roślinne, tworzące w narożach płyty symetryczne układy z liści suchego akantu. Po bokach płyty dwa szerokie pasy ornamentalne zdobione labrami, herby Diebitsch, Braun, Gellhorn, (?), Nimptsch. Druga kond. epitafium zamknięta wyładowanym, profilowanym gzymsem, nad którym zbliżone kształtem do półkola zwieńczenie, utworzone z promieniście ułożonych elementów uzbrojenia (armaty, kule armatnie, lance, piki, szable, chorągwie, strzelby, pistolety. Środek kompozycji wyznaczają bębny i kotły bojowe). Część elementów epitafium ze śladami polichromii (barwy heraldyczne herbów, zieleń tła, złocenia fragmentów ornamentu i panopliów) Tablica inskrypcyjna wypełniona rytym polichromowanym napisem minuskułowym. Stan zachowania środkowej inskrypcji - bardzo słabo czytelna.

• Opis z kartoteki Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Legnicy

Płyta poświęcona Henriette von Siegroth † 1847

Płyta poświęcona Henriette von Siegroth urodzonej 22 stycznia 1787 roku w Goslar a zmarłej 19 kwietnia 1847 roku.

Fragment cmentarza

Fragment cmentarza z nagrobkami dawnych mieszkańców Radziechowa.

Kaplica pogrzebowa

Kaplica pogrzebowa na przykościelnym cmentarzu w Radziechowie.

Nagrobek rodziny Rothe

Miejsce spoczynku rodziny Rothe.
Günther Rothe, urodzony 15 grudnia 1915 roku a zmarły 3 maja 1926 roku.
Helmut Rothe, urodzony 21 września 1914 roku a zmarły 10 maja 1920 roku.
Pauline Ritter, urodzona 2 grudnia 1847 roku a zmarła 13 kwietnia 1934 roku.

Nagrobek Gustava Wiedermanna † 1925

Nagrobek Gustava Wiedermanna, urodzonego 15 kwietnia 1888 roku a zmarłego 15 czerwca 1925 roku.

Nagrobek Henriette Bunzel † 1910

Nagrobek Henriette Bunzel zd. Puppe, urodzonej 11 grudnia 1845 roku a zmarłej 26 września 1910 roku.

Nagrobek Ernestine Warmer † 1941

Nagrobek Ernestine Warmer, urodzonej 15 kwietnia 1859 roku a zmarłej 21 listopada 1941 roku.

Nagrobek Auguste Staude † 1920

Nagrobek Auguste Staude zd. Tschensch, urodzonej 7 sierpnia 1847 roku a zmarłej 3 czerwca 1920 roku.

Nagrobek Paula Sempricha † 1912

Nagrobek Paula Sempricha, urodzonego 22 listopada 1887 roku a zmarłego 7 lutego 1912 roku.

Nagrobek Fritza Hettnera † 1934

Nagrobek Fritza Hettnera, urodzonego 5 stycznia 1905 roku a zmarłego 8 listopada 1934 roku.